Nowe badania nad dapagliflozyną: istotne wyniki dla praktyki klinicznej
Ostatnie badania naukowe dotyczące dapagliflozyny, leku stosowanego w leczeniu przewlekłej choroby nerek (PChN), dostarczają istotnych informacji na temat jej wpływu na postęp choroby oraz związane z tym koszty opieki zdrowotnej. Badanie to, oparte na modelu mikro-symulacyjnym, wykazało, że dapagliflozyna może znacząco zmniejszyć wydatki związane z leczeniem pacjentów z PChN w Polsce, co ma ogromne znaczenie dla systemu ochrony zdrowia. Wyniki te są szczególnie istotne w kontekście rosnącej liczby pacjentów cierpiących na PChN oraz związanych z tym wyzwań ekonomicznych.
Wprowadzenie do problematyki przewlekłej choroby nerek
Przewlekła choroba nerek, definiowana jako zmniejszenie szybkości filtracji kłębuszkowej (eGFR < 60 mL/min/1,73 m2) oraz/lub zwiększenie stosunku albuminy do kreatyniny w moczu (ACR ≥ 30 mg/g), dotyka około 700-840 milionów ludzi na całym świecie. W miarę postępu choroby pacjenci doświadczają znacznego pogorszenia jakości życia oraz zwiększonego ryzyka zgonu. Dapagliflozyna, jako inhibitor współtransportera sodowo-glukozowego typu 2 (SGLT2), została zatwierdzona do stosowania w leczeniu PChN, a jej skuteczność została potwierdzona w badaniach klinicznych, w tym w badaniu DAPA-CKD.
Metody badawcze i model mikro-symulacyjny
Badanie zostało przeprowadzone z perspektywy Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) i obejmowało populację pacjentów z PChN w Polsce, którzy spełniali kryteria włączenia z badania DAPA-CKD. Model mikro-symulacyjny oszacował koszty związane z leczeniem pacjentów przyjmujących dapagliflozynę w porównaniu do standardowej opieki (SoC) przez okres trzech lat. Analiza uwzględniała koszty związane z powikłaniami, takimi jak końcowa niewydolność nerek (ESKD), hospitalizacje z powodu niewydolności serca (hHF) oraz uszkodzenia nerek (AKI).
Wyniki badania: znaczące oszczędności dla systemu ochrony zdrowia
Wyniki badania wykazały, że pacjenci leczeni dapagliflozyną doświadczyli znacznie mniejszej liczby incydentów ESKD, hHF i AKI w porównaniu do grupy kontrolnej. W ciągu trzech lat liczba przypadków ESKD zmniejszyła się o 32,9%, a hospitalizacji z powodu hHF o 49,4%. Całkowite koszty związane z tymi zdarzeniami zmniejszyły się o 34,4%, co odpowiada oszczędnościom w wysokości około 170 milionów euro. Warto zauważyć, że największe oszczędności pochodziły z redukcji kosztów związanych z ESKD, które wyniosły około 134,5 miliona euro.
Dyskusja: implikacje wyników dla praktyki klinicznej
Wyniki te podkreślają znaczenie wczesnej diagnostyki i interwencji w leczeniu PChN. Dapagliflozyna, poprzez swoje działanie, może nie tylko spowolnić postęp choroby, ale także znacząco wpłynąć na redukcję kosztów leczenia. W kontekście rosnącej liczby pacjentów z PChN i związanych z tym obciążeń finansowych dla systemu ochrony zdrowia, wdrożenie dapagliflozyny jako standardu leczenia może przynieść korzyści zarówno pacjentom, jak i systemowi zdrowotnemu.
Podsumowanie: przyszłość leczenia przewlekłej choroby nerek z dapagliflozyną
Podsumowując, badania nad dapagliflozyną wskazują na jej potencjał w zarządzaniu przewlekłą chorobą nerek, zarówno pod względem klinicznym, jak i ekonomicznym. Zmniejszenie liczby powikłań oraz związanych z nimi kosztów stwarza możliwości poprawy jakości życia pacjentów oraz efektywności systemu ochrony zdrowia. W przyszłości konieczne będzie dalsze monitorowanie efektów stosowania dapagliflozyny w praktyce klinicznej oraz ocena długoterminowych korzyści płynących z jej stosowania.
Bibliografia
Ravasio Roberto, Marcellusi Andrea and de Nicola Luca. Impatto economico di dapagliflozin nella gestione della malattia renale cronica in Italia: risultati di un modello di micro-simulazione. Global & Regional Health Technology Assessment 2024, 11(1), 231-238. DOI: https://doi.org/10.33393/grhta.2024.3309.
